modem adsl

مبانی DSL

کابل استفاده شده در سيستم تلفن قادر به انتقال سيگنال هائی با ظرفيت چندين ميليون هرتز می باشد. بدين ترتيب در مکالمات صوتی صرفا” از بخش بسيار محدودی از پهنای باند موجود، استفاده می گردد. با استفاده از پهنای باند استفاده نشده می توان علاوه بر بهره برداری از پتانسيل های موجود، بگونه ای عمل نمود که کيفيت مکالمات صوتی نيز دچار افت نگردند. تجهيزات پيشرفته ای که اطلاعات را بصورت ديجيتال ارسال می نمايند ، قادر به استفاده از ظرفيت خطوط تلفن بصورت کامل می باشند. DSL چنين هدفی را دنبال می نمايد.
ADSL از دو دستگاه خاص استفاده می نمايد. يکی از دستگاهها در محل مشترکين و دستگاه ديگر برای ISP ، شرکت تلفن و يا سازمانهای ارائه دهنده خدمات DSL ، نصب می گردد. در محل مشترکين از يک ترانسيور DSL استفاده می گردد. شرکت ارائه دهنده خدمات DSL از يک DSL Access Multiplexer استفاده می نمايد .(DSLAM) . از دستگاه فوق به منظور دريافت اتصالات مشترکين استفاده می گردد.
اکثر مشترکين DSL ، ترانسيور DSL را مودم DSL می نامند. مهندسين و کارشناسان شرکت های تلفن به دستگاه فوق ATU-R می گويند. صرفنظر از هر نامی که برای آن استفاده می شود ، دستگاه فوق نقطه برقراری ارتباط بين کامپيوتر کاربر و يا شبکه به خط DSL است . ترانسيور با استفاده از روش های متفاوت به دستگاه مشترکين متصل می گردد. متداولترين روش، استفاده از اتصالات USB و يا اترنت است .
دستگاه فوق در مراکز ارائه دهنده سرويس DSL نصب و امکان ارائه خدمات مبتنی بر DSL را فراهم می نمايد. DSLAM اتصالات مربوط به تعدادی از مشترکين را گرفته و آنها را به يک اتصال با ظرفيت بالا برای ارسال بر روی اينترنت تبديل می نمايد. دستگاههای DSLAM دارای انعطاف لازم در خصوص استفاده از خطوط DSL متفاوت ، پروتکل های متفاوت و مدولاسيون متفاوت (Cap,DMT) می باشند. در برخی از مدل های فوق امکان انجام عمليات خاصی نظير اختصاص پويای آدرس های IP به مشترکين، نيز وجود دارد.
يکی از تفاوت های مهم بين ADSL و مودم های کابلی ، نحوه برخورد و رفتار DSLAM است . کاربران مودم های کابلی از يک شبکه بسته بصورت اشتراکی استفاده می نمايند. در چنين موارديکه همزمان با افزايش تعداد کاربران ، کارآئی آنها تنزل پيدا خواهد کرد. ADSL برای هر يک از کاربران يک ارتباط اختصاصی ايجاد و آن را به DSLAM متصل می نمايد. بدين ترتيب همزمان با افزايش کاربران ، کارآئی مربوطه تنزل پيدا نخواهد کرد. وضعيت فوق تا زمانيکه کاربران از تمام ظرفيت موجود خط ارتباطی با اينترنت استفاده نکرده باشند ، ادامه خواهد يافت . در صورت استفاده از تمام ظرفيت خط ارتباطی اينترنت ، مراکز ارائه دهنده سرويس DSL می توانند نسبت به ارتقاء خط ارتباطی اينترنت اقدام تا تمام مشترکين متصل شده به DSLAM دارای کارآئی مطلوب در زمينه استفاده از اينترنت گردند.

بیشتر بخوانید: تفاوت میان اینترنت ADSL و VDSL و فیبرنوری چیست؟

سرعت VDSL

عملکرد VDSL ، در اغلب موارد مشابه ADSL است . عليرغم شباهت های موجود در اين زمينه اختلافات متعددی نيز وجود دارد. VDSL قادر به ارائه سرعت 52 مگابيت در ثانيه برای ارسال اطلاعات از اينترنت به کاربر (Downstream) و 16 مگابيت در ثانيه برای ارسال اطلاعات کاربر بر روی اينترنت (Upstream) است. سرعت های فوق بمراتب بيشتر از ADSL است . در ADSL حداکثر سرعت ارسال اطلاعات از اينترنت به کاربر ، 8 مگابيت در ثانيه و سرعت ارسال اطلاعات از کاربر به اينترنت 800 کيلوبيت در ثانيه است . VDSL سرعت بالای خود را مديون محدودتر شدن فاصله بين مشترکين و مرکز ارائه دهنده سرويس فوق است . حداکثر مسافت موجود 4.000 فوت ( 1.200 متر ) است .

شرکت های تلفن در حال جايگزين نمودن اغلب تجهيزات ( مربوط به تغذيه اطلاعات ) به فيبر نوری می باشند. اکثر شرکت های تلفن از تکنولوژی FTTC)Fiber to the curb) استفاده می نمايند. شرکت های فوق قصد دارند که تمام خطوط مسی موجود را تا محلی که از آنها انشعاب گرفته شده و به منازل مشترکين توزيع می گردد، تعويض نمايند. شرکت های تلفن در تلاش برای پياده سازی سيستم Fiber To the Neighborhood)FFTN) می باشند. در روش فوق در عوض نصب کابل فيبر نوری در هرخيابان ، FFTN دارای فيبر مورد نظر تا جعبه اتصالات ( انشعابات ) برای يک همسايه ( مشترک ) خاص است .

با استقرار يک ترانسيور VDSL در منزل و يک VDSL gateway در جعبه تقسيم اتصالات ، محدوديت فاصله کم رنگ خواهد شد. gateway باعث مراقبت از تبديلات آنالوگ به ديجيتال و ديجيتال به آنالوگ که باعث غيرفعال شدن ADSL بر روی خطوط فيبر نوری می گردد. Gateway داده های ورودی و دريافت شده از ترانسيور را به پالس های نور تبديل تا زمينه ارسال آنها از طريق فيبر نوری فراهم گردد. زمانيکه داده ها برای کامپيوتر کاربر ارسال می گردند( برگشت داده ) ، Gateway موجود سيگنال های ورودی از فيبر نوری را تبديل و آنها را برای ترانسيور کاربر ارسال می نمايد. فرآيند فوق در هر ثانيه ميليون ها مرتبه تکرار خواهد گرديد.ADSL و VDSL صرفا” دو نمونه از تکنولوژط های مربوط به DSL spectrum می باشند . در ادامه به بررسی ساير مدل های مربوط به تکنولوژی فوق اشاره خواهد شد.

مقايسه انواع DSL

نمونه های متفاوتی از تکنولوژی DSL تاکنون پياده سازی شده است :

• Asymmetric DSL)ADSL): درمدل فوق بدليل تفاوت سرعت دريافت و ارسال اطلاعات از واژه ” نامتقارن ” استفاده شده است . ماهيت عمليات انجام شده توسط کاربران اينترنت بگونه ای است که همواره حجم اطلاعات دريافتی بمراتب بيشتر از اطلاعات ارسالی است .
• High bit-rate DSL)HDSL): سرعت مدل فوق در حد خطوط T1 است ( 1/5 مگابيت در ثانيه ) .سرعت دريافت و ارسال اطلاعا ت در روش فوق يکسان بوده و به منظور ارائه خدمات نياز به دو خط مجزا نسبت به خط تلفن معمولی موجود است .
• ISDN DSL)ISDL): مدل فوق در ابتدا در اختيار کاربران استفاده کننده از ISDN قرار گرفت. ISDL در مقايسه با ساير مدل های DSL دارای پايين ترين سرعت است . سرعت اين خطوط 144 کيلوبيت در ثانيه است ( دو جهت ) .
• Multirate Symmetric DSL)MSDSL ): در مدل فوق سرعت ارسال و دريافت اطلاعات يکسان است . نرخ سرعت انتقال اطلاعات توسط مرکز ارائه دهنده سرويس DSL ، تنظيم می گردد.
• Rate Adaptive)RADSL): متداولترين مدل ADSL بوده و اين امکان را به مودم خواهد داد که سرعت برقراری ارتباط را با توجه به عواملی نظير مسافت و کيفيت خط تعيين نمايد.
• Symmetric DSL)SDLS ): سرعت ارسال و دريافت اطلاعات يکسان است . در مدل فوق بر خلاف HDSL که از دو خط مجزا استفاده می نمايد ، صرفا” به يک خط نياز خواهد بود.
• Very high bit-rate)VDSL ): مدل فوق بصورت “نامتقارن ” بوده و در مسافت های کوتاه بهمراه خطوط مسی تلفن استفاده می گردد.
• Voice-over DSL)VoDSL): يک نوع خاص از IP تلفنی است . در مدل فوق چندين خط تلفن ترکيب و به يک خط تلفن تبديل می شوند.

استانداردهای VDSL

دو کنسرسيوم متفاوت در تلاش برای استاندارد نمودن VDSL می باشند. کنسرسيوم VDSL Alliance ، از يک سيستم Carrier با نام Discrete MultiTone)DMT) استفاده می نمايد. اکثر تجهيزات توليد شده ADSL از روش DMT استفاده می نمايند.
DMT ، سيگنال مربوطه را به 247 کانال مجزا تقسيم می نمايد.هر کانال دارای باند 4 کيلو هرتز می باشند. ( وضعيت فوق مشابه آن است که شرکت تلفن مربوطه ، خط مسی موجود را به 247 خط 4 کيلو هرتزی مجزا تقسيم و هر يک از خطوط فوق را به يک مودم متصل نموده است . استفاده همزمان از 247 مودم که هر يک دارای باند 4 کيلوهرتز می باشند.) هر يک از کانال ها کنترل و در صورتيکه کيفيت يک کانال افت نمايد ، سيگنال بر روی کانال ديگر شيفت پيدا خواهد کرد. فرآيند شيفت دادن سيگنا ل ها بين کانال های متفاوت و جستجو برای يافتن بهترين کانال ، بصورت پيوسته انجام خواهد شد. برخی از کانال ها بصورت دو طرفه استفاده می شوند ( ارسال و دريافت اطلاعات ) کنترل و مرتب سازی اطلاعات در کانال های دو طرفه و نگهداری کيفيت هر يک از 247 کانال موجود ، پياده سازی استاندارد DMT را نسبت به CAP بمراتب پيچيده تر نموده است . استاندارد DMT دارای انعطاف بمراتب بيشتری در رابطه با کيفيت خطوط و کانال های مربوطه است .

کنسرسيوم دوم ،VDSL Coalition نام دارد . در استاندارد ارائه شده توسط کنسرسيوم فوق از دو سيستم Carrier استفاده می گردد. Quadrature Amplitude Modulation)QAM) و Carrierless Amplitude Phase)CAP) دو نمونه سيستم Carrier ، می باشند.
استاندارد CAP ، سيگنال ها را به سه باند مجزا تقسيم می نمايد : مکالمات تلفن دارای باند صفر تا 4 کيلو هرتز ،. کانال دريافت اطلاعات از کاربر برای سرويس دهنده دارای باندی بين 25 تا 160 کيلو هرتز (Upstream) و کانال ارسال اطلاعات از سرويس دهنده برای کاربر ، دارای محدوده ای بوده که از 240 کيلو هرتز شروع می گردد. حداکثر باند فوق به عوامل تفاوتی نظير : طول خط ، تعداد کاربران موجود در يک شرکت تلفنی خاص و …بستگی دارد، بهرحال حداکثر محدوده باند فوق ، از 1.5 مگاهرتز تجاوز نخواهد کرد. سيستم فوق (CAP) با استفاده از سه کانال فوق قادر به ارسال سيگنال های مربوطه خواهد بود.