با استفاده از VR، AR، و فن آوری‌های حسگر می‌توانند به سازمان‌ها کمک کنند تا کارایی عملیاتی و بهره وری فردی را بهبود بخشند.
واقعیت مجازی یا Virtual Reality چیست و چه کاربردی دارد؟
این عبارت به تازگی در خبرگزاری های تکنولوژی به وفور پیدا می شود و بحث آن داغ است. اما این تکنولوژی جدید چیست؟
واقعیت مجازی یا VR درواقع محیطی است که کامپیوتری به وجود می آید و شباهت زیادی از لحاظ ابعاد تصویری و صدا به واقعیت ملموس و دنیای واقعی دارد. معروف ترین دستگاه هایی که از این تکنولوژی استفاده می کنند هدست های واقعیت مجازی هسند که برای بازی های کامپیوتری و دیدن فیلم استفاده می شوند.
تصاویر در این هدست ها به صورت ۳ بعدی نمایش داده می شوند. این هدست قادر است دید و پرسپکتیو را با توجه به حرکات شخص و تغییر مکان او، تغییر دهد. واقعیت مجازی در زمینه های مختلف مانند معماری، پزشکی، آموزشی، ورزشی، سرگرمی و دیگر جنبه های اجتماعی و علمی استفاده می شود. دانشمندان و کارشناسان عرصه تکنولوژی به پیشرفت این علم بسیار خوشبین هستند. در مقالات آینده برای شما بیشتر از کاربردهای این تکنولوژی جدید خواهیم گفت.
امروزه شاهد سرعت بالایی در پیشرفت عینک های واقعیت مجازی هستیم، بگونه ای که شرکت های متعددی با ورود در این عرصه محصولات متنوع خود را به بازارهای جهانی عرضه می نمایند. اختصاص فضا جهت اجرای بازی های واقعیت مجازی و همچنین همجواری این محصول در کنار یک طراحی محیطی لوکس جهت استقرار کنسول های پلی استیشن می تواند جذابیت های دوچندانی ایجاد نماید و بنوعی هم مکمل یکدیگر محسوب می گردند. جایی برای تفریح و گزران وقت، چیزی که در طراحی مجموعه مان بدنبال آن هستیم!
اگر صنعت گیمینگ در حال حاضر یکی از کاربردهای اولیه و اصلی تکنولوژی واقعیت مجازی نباشد، پس دیگر شکل‌های سرگرمی قطعا خواهند بود. در حال حاضر تماشاگران سینما می‌توانند از فیلم‌های سه‌بعدی لذت ببرند؛ اما با اپلیکیشن‌هایی مانند Oculus Cinema، کاربران می‌توانند به شکلی عمیق‌تر و موثرتر از دیدن این فیلم‌ها لذت ببرند. آنها می‌توانند فیلم‌ها را روی یک پرده بسیار بزرگ مجازی تماشا کنند – چیزی شبیه به یک تجربه شخصی دیدن فیلم- و خودشان را درون آن فیلم تصور کنند؛ محاصره شده در میان افکت‌های تصویری و صوتی. اگر شما جزو علاقه‌مندان و طرفداران ورزش هستید، بد نیست بدانید که شرکت‌های ارائه‌دهنده پلت‌فرم واقعیت مجازی مانندLiveLike VR یک استادیوم مجازی ساخته‌اند که می‌توانید هیجان و تجربه حضور در روز مسابقه و بازی را با دوستان‌تان در آن شریک شوید، آن هم در راحتی کامل و از روی کاناپه اتاق‌تان.
واقعیت افزوده (AR)
یک نسخه پیشرفته از واقعیت که در آن دیدگاه های مستقیم یا غیرمستقیم محیط های دنیای فیزیکی با تصاویری که توسط کامپیوتر ساخته شده اند را در یک دید کاربر نسبت به دنیای واقعی تقویت می کند، بنابراین درک فعلی خود از واقعیت را افزایش می دهد.
واقعیت افزوده، تجربه جهان جدید و پیشرفته
واقعیت افزوده به معنای اضافه کردن چیزی است. که در آن گرافیک، صدا و بازخورد لمسی به جهان طبیعی ما اضافه می شود. بر خلاف واقعیت مجازی که شما در یک محیط کاملا مجازی هستید، واقعیت افزوده از محیط طبیعی شما استفاده می کند و به سادگی اطلاعات مجازی را در بالای آن قرار می دهد.
همانطور که هم دنیای مجازی و هم واقعی در هم آمیخته است، کاربران از واقعیت افزوده یک جهان جدید و پیشرفته را تجربه می کنند که در آن اطلاعات مجازی به عنوان یک ابزار برای کمک به فعالیت های روزمره مورد استفاده قرار می گیرد.
برنامه های واقعیت افزوده می تواند به اندازه یک نوشتار ساده یا به عنوان یک دستورالعمل در مورد نحوه انجام یک کار باشد. آنها می توانند ویژگی های خاصی را برجسته کنند، متوجه شوند و داده های قابل دسترسی و به موقع را ارائه دهند.
برنامه های کاربردی تلفن همراه و کسب و کار، از پر رونق ترین برنامه های واقعیت افزوده هستند. نکته کلیدی این است که اطلاعات ارائه شده به لحاظ موضوع بسیار مهم و مرتبط با آنچه شما می خواهید انجام دهید است.
چگونه واقعیت افزوده کار می کند؟
برای درک چگونگی کارکرد تکنولوژی واقعیت افزوده، ابتدا باید هدف خود را درک کنید؛ اشیاء کامپیوتری را به دنیای واقعی بیاورید، که تنها کاربر می تواند آن را ببیند.
در بیشتر برنامه های واقعیت افزوده، کاربر هر دو نور مصنوعی و طبیعی را می بیند. این کار با پوشیدن تصاویر پیش بینی شده در بالای یک جفت عینک دیده می شود که به تصویر و اشیاء مجازی تعاملی اجازه می دهد تا در بالای دید کاربر دنیای واقعی لایه شود.
دستگاه های واقعیت افزوده اغلب مستقل هستند، به این معنی که بر خلاف هدست های Oculus Rift یا HTC Vive VR، آنها کاملا غیرقابل وصل شدن هستند و نیازی به کابل یا رایانه های رومیزی ندارند.
چگونه دستگاه های واقعیت افزوده کار می کنند؟
واقعیت افزوده را می توان در انواع مختلفی از نمایش ها، از صفحه نمایش ها و مانیتور ها، به دستگاه های دستی یا عینک ها نمایش داد. google glass و دیگر صفحه نمایش های سر (HUD) واقعیت افزوده را به طور مستقیم بر روی صورت شما قرار می دهند، معمولا به شکل عینک هستند.
دستگاه های دستی نمایشگرهای کوچکی را که در دست کاربران قرار می گیرند، از جمله گوشی های هوشمند و رایانه های لوحی استفاده می کنند. همان طور که فن آوری های واقعی همچنان به پیشرفت ادامه می دهند.
دستگاه های واقعیت افزوده به تدریج نیاز به سخت افزار کمتری دارند و از چیزهایی مانند لنزهای تماسی و صفحه نمایش مجازی شبکیه استفاده می شود.
انواع واقعیت افزوده
انواع مختلفی از فناوری واقعیت افزوده وجود دارد که هر کدام دارای اهداف و موارد کاربرد مختلفی هستند. در زیر ما به انواع استفاده های واقعیت افزوده در حوزه های مختلف اشاره خواهیم کرد.
واقعیت افزوده نشانگرمحور (marker based)
واقعیت افزوده نشانگرمحور که به آن تشخیص عکس هم گفته می شود، از دوربین و برخی از نشانگرهای مجازی مانند کد QR/2D استفاده می کند که در این حالت فقط زمانی که نشانگر توسط reader خوانده می شود، نتیجه حاصل می شود. کاربردهای نشانگر محور از یک دوربین روی دستگاه استفاده می کند تا نشانگر را از هر وسیله دیگر در فضای واقعی تشخیص بدهد. الگوهای متفاوت ولی ساده (مثل QR کدها)، به عنوان نشانگر مورد استفاده قرار می گیرند چرا که این کدها به راحتی تشخیص داده می شوند و نیاز نیروی پردازش خاصی برای خوانده شدن ندارند.
واقعیت افزوده بدون نشانگر (markerless)
واقعیت افزوده بدون استفاده از نشانگر، یکی از پرکاربردترین انواع واقعیت افزوده است. این نوع واقعیت افزوده همچنین به نام های واقعیت مجازی موقعیت محور، مکان محور یا GPS هم شناخته می شود. این نوع از واقعیت مجازی از یک دستگاه GPS، قطب نمای دیجیتالی، شاب سنج یا یک شتاب دهنده استفاده می کند. موارد یاد شده در دستگاه کار گذاشته شده اند و داده های مورد نیاز را برای اساس موقعیت مکانی شما فراهم می آورند. قدرت فوق العاده زیادی که در این نوع از واقعیت افزوده وجود دارد، قابل دسترس بودن و فراگیر بودن فوق العاده گوشی های هوشمند در عصر حاضر است که عملا کار شناسایی موقعیت را بسیار ساده کرده است. این نوع از واقعیت افزوده پرکاربردترین نوع آن برای نقشه برداری، پیدا کردن کسب و کارهای اطراف و بقیه کاربردهایی است که نیاز به مشخص کردن موقعیت دارند.
واقعیت افزوده تصویر محور (projection based)
واقعیت افزوده تصویرمحور با انداختن نور مصنوعی بر روی سطوح واقعی کار می کند. کاربردهای واقعیت افزوده تصویرمحور بر مینای تعامل انسانی است. به این صورت که نور بر روی سطوح واقعی تابانده می شود و عد تعامل انسانی (لمس) وارد کار می شود. تشخیص تعامل کاربر با تمایز نور تابانده شده توسط دستگاه دارای .اقعیت افزوده و نور ایجاد شده توسط فعالیت انسانی انجام می شود.
واقعیت افزوده بر اساس جای گذاری (superimposition based)
این نوع از واقعیت افزوده به صورت کامل یا جزئی نمای اصلی یک جسم را با یک نمای جدید اضافه شده از همان جسم جایگزین می کند. تشخیص جسم در این نوع از واقعیت افزوده نقش اساسی ایفا می کند چرا که اگر این اتفاق نیفتد (شناسایی جسم) به طر کل جایگزینی نماها اتفاق نخواهد افتاد. یک نمونه بارز از این نوع واقعیت افزوده که شاید به آن برخورده باشید، کاتالوگ واقعیت افزوده مبلمان ایکیا است. با دانلود یک نرم افزار و اسکن کردن صفحات مشخصی از کاتالوگ با آن نرم افزار، کاربران می توانند مبلمان ایکیا را در خانه خود جایگزین کنند.